phrasomdejongprathom:พระสมเด็จฯองค์ประถม,พิมพ์พระประธาน พิมพ์ ฯ สมเด็จพระพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี: หลักแบบย่อการวินิจฉัยและพิจารณารูปทรงพระสมเด็จฯพิมพ์พระประธานวัดระฆังโฆสิตาราม วรมหาวิหาร พิมพ์หลวงวิจารณ์เจียรณัย(จักรพรรดิ์แห่งพระเครื่อง)

วันพุธที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2555

หลักแบบย่อการวินิจฉัยและพิจารณารูปทรงพระสมเด็จฯพิมพ์พระประธานวัดระฆังโฆสิตาราม วรมหาวิหาร พิมพ์หลวงวิจารณ์เจียรณัย(จักรพรรดิ์แห่งพระเครื่อง)

จักรพรรดิ์แห่งพระเครื่อง

ข้อมูลการพิจารณาพระสมเด็จฯพิมพ์พระประธาน วัดระฆังฯในอดีตจากสื่อต่างๆค่อนข้างสับสนที่เป็นเช่นนั้นเพราะเป็นการบอกกล่าวจากการเห็นพระฯที่เพี้ยนมาจากพิมพ์ทรงเดิมทั้งสิ้น เห็นกันมาอย่างไรก็เขียนกันไปอย่างนั้น ดั่งความรู้จาก คนตาบอดคลำช้าง ผู้ศึกษาที่ใฝ่เรียนรู้ไม่มีที่พึ่งที่ถูกต้องได้ บัดนี้ขอจงวางความรู้เดิมๆไว้ก่อน

เริ่มพิจารณาที่พิมพ์ทรงองค์พระ การวาดโค้งขึ้นของเส้นซุ้มทั้งสองด้านโน้มต่างกัน,เส้นซุ้ม ดุ้ง เหนือหูขวาไม่โค้งเนียน ระดับพื้นพิมพ์พระต้องมี ๓ ระดับ,พื้นนอกซุ้มสูงสุด,พื้นในซุ้มสูงรองและพื้นในช่องวงแขนต่ำสุด

ส่วนขององค์พระ ใบหน้าคล้ายผลมะตูม,อกเด่นสูงสุด, ใบหน้าและอกบิดขวาคล้ายภาพนั่งของหลวงปู่โต ข้างอกทั้งสองเทลาดต่างกัน,รักแร้ซ้ายสูงกว่ารักแร้ขวา,มือทั้งสองวางซ้อนโย้ซ้ายองค์พระ ดังภาพ หัวเข่าซ้ายสูงรองจากอก ซึ่งสูงกว่าเข่าขวาและฐานแรก

ช่องว่างระยะห่าง เข่าขวากับฐานศีลแคบกว่าเข่าซ้ายกับฐานศีล(เพราะมีฝ่าเท้าซ้ายอยู่ใต้เข่าขวาเห็นร่ำไร) ฐานกลางตั้งบนฐานล่างไม่สมดุลเยื้องด้านซ้ายขององค์พระ(เห็นเกือบทุกองค์)ฐานกลางสูงกว่าฐานแรกและฐานล่าง(องค์ติดลึก)องค์พระสีขาวคราบสีเหลืองน้ำตาล น้ำตาลเทา มวลสารฯมี ก้อนขาวขุ่น ขาวเทา อิฐส้ม ส้มแดงดำ เยื่อเหลือง ก้อนเขียว จุดผงทอง ผงเงิน ผงอัญมณีฯเป็นประกายระยิบระยับ

ส่วนองค์พระที่เพื้ยนจากพิมพ์ทรงเดิมส่วนมาก พื้นผนังตื้นขึ้นปรากฏดังนี้ไม่มีหู,ไม่มีอาสนะ,มวลสารฯอุดไม่เห็นร่องพระบาทขวา,ทุกส่วนขององค์พระแคบและเล็กลง,เส้นซุ้มตื้น,ฐานกลางยุบต่ำกว่าฐานอื่น,ฐานกลางคมขวานกลายเป็นฐานขาสิงห์และขอบพิมพ์กว้างขึ้น

ความเก่า..แกร่งแห้ง ยุบ ย่น ขอบข้างต้องยุบเป็นร่อง

เรื่องมวลสารมงคลเพิ่มเติมโปรดอ่านบทความอีกรูปแบบฯและบทความอื่นประกอบ (การอธิบายเป็นขององค์พระ)

หมายเหตุ: ฐานศีล-ฐานแรก,ฐานสมาธิ-ฐานกลาง,ฐานปัญญา-ฐานล่าง